Waar zal ik eens beginnen....

Dat zijn de woorden waar ik als eerste aan denk!

Gisteren een rustdag ingebouwd. Die op zich al 'bewogen' genoeg was. Want om 11.15 uur plaatselijke tijd was er een aardbeving met een 6,8 op de schaal van Richter. Ik lag in het zwembad met de meisjes. Mijn moeder en Stef kwamen hun huis uit gerend. Heel bizar. Je weet dat het een aardbeving is en toch denk je dat het niet echt gebeurd op dat moment. Het huis stond letterlijk te shaken!
De mannen waren op zee en dat baarde mij zorgen... Maar achteraf hebben zij er niets van meegekregen.
Rond 14.15 uur was er nog een na shock. Nu weet je wel wat er gebeurd en ren je gelijk naar buiten. Deze duurde trouwens niet heel lang. De Balinesen zeggen dat dit de ergste beving was van de laatste tijd.
Ach, dat moet je ook een keer mee hebben gemaakt..... Toch?

Vandaag zijn we voor het eerst met onze gids Yono op stap geweest. En wat een dag was het!
We begonnen op de lokale markt in Denpasar. Erg leuk en druk, maar stinken......

Daarna naar het Nationale Monument van Denpasar. Heel erg mooi. Wat zijn ze hier goed in dingen mooi vervaardigen. Al die budha's en goden. Erg mooi en indrukwekkend.

En toen was het tijd voor mijn lang gekoesterde meisjes droom! We gingen met een dolfijn zwemmen. En wat was het té gek. We gingen naar een groot bassin op zee. De dolfijnen zitten daar in hun privé bassin en doen allemaal 2 groepjes van ongeveer 6 mensen. Ze gaan 1 keer per week de zee in, en komen vervolgens aan het einde van de dag gewoon terug..... Dat vond ik al knap.
Er hing een platvorm in het bassin en daar gingen we op staan. Vida, de dolfijn, heeft toen al zijn trucjes aan ons laten zien. Uiteraard met kusjes, dansjes, bal halen en noem maar op..... Helaas zijn mijn foto's te groot om op mijn blog te plaatsen, maar daar vind ik nog wel wat op. De meisjes vonden het ook heel erg gaaf, maar ook heel erg eng. Toch waren ze blij dat ze het gedaan hebben.
Een once in a lifetime ervaring.........

Als je dan toch onder de indruk bent, dan maar door naar het apenbos in Ubud. Erg leuk! Hele ondeugende beestjes, die overal in en aan zitten. Bij binnenkomst werden meteen de ijsjes die de meisjes hadden gejat. Té grappig! Een mooi bos ook, hoge bomen met onwijze wortelen. Indrukwekkend en een beetje eng bijna...

We vonden het wel weer genoeg indrukken voor 1 dag en gingen richting huis. In de auto begonnen we over Ketut (de Guru uit het boek en de film; Eat, Pray, Love) die in Ubud woont. Onze gids Yono was er 10 dagen geleden nog omdat Ketut nu heel erg populair is. En zei ons zijn huis te laten zien. En..... Daar stond hij! De grote (kleine) Ketut. We zijn uitgestapt om hem te groeten. En hij is gewoon net als op tv. Hij hield onze handen vast en zei dat we mooi waren (mijn moeder, Stef en ik). Hij wilde wel onze handen lezen maar niet op dat moment (het was 6 uur 's avonds). Maar we mogen zondag terug komen!!!!! Helemaal leuk! Het is werkelijk net als in de film! Zo'n ervaring......

Na ja, alles wat ik nu vertel valt uiteraard in het niets bij het bovenstaande, maar hierna zijn we gaan eten bij een Wahrung langs de weg. Heerlijke saté Kambing!
Bij thuiskomst een late duik (het was inmiddels 21.00 uur) in ons zwembad en nog wat chillen.

Morgen weer verder op pad met Yono. Te beginnen met Ubud en Tirta Empul. Ook weer erg veel zin in.
Yono is geweldig. Hij brengt ons overal en wijzigt het plan indien nodig. Hij is gezellig en spreekt Nederlands en Engels. Hij is lekker brutaal waardoor we dus in situaties terecht komen zoals bij Ketut. Heel gaaf dus allemaal.

Nu MOET ik gaan slapen. Over 8,5 uur staat Yono weer voor onze villa......

Weer zo'n geweldige dag voor de boeg.....