Vandaag een jaar geleden.....

Ik kijk naar buiten. Het is grijs. Er maakt iemand herrie met stenen.

Een jaar gelden was ik zo opgewonden op dit moment! Ted zou zo komen om ons naar Eindhoven te brengen.

Een jaar later ben ik nog steeds zo blij dat we het gedaan hebben. Wij denken er echt nog dagelijks aan terug. En de Meiden ook. Ook spreken we Yono, onze gids op Bali, nog regelmatig. Ik heb net vorige week weer een tas spullen voor zijn dochtertje mee geven aan een vriend van ons die ook op Bali stap is met hem deze week. Ook is Yono een aantal dagen bij ons geweest. We hebben de toerist uitgehangen met hem!

 

 

Steffie en Mat zijn ook onderweg naar huis. Op dit moment zijn ze in Noord Amerika. Gisteren hebben we nog even contact gehad met ze. Zij leven ook hun droom. Zo cool! Maar over een paar weken is hun droom ook voorbij en moeten ze aan de bak in Australie.

Ze zijn nog wel een aantal weken in Nederland geweest en we zijn nog even naar Luxemburg en Belgie geweest met hun. Ik mis ze....

 

Het was een heerlijke reis. Met zoveel mooie herinneringen. Met nieuwe vrienden. Nieuwe indrukken en alles zit diep, diep in mijn hart. The Big Trip zorgt altijd voor een lach op mijn gezicht. Zoals Gil altijd zegt; De mooiste herinneringen zitten in je hoofd. En zo is het maar net!

 

Ooit gaan we terug om alles nog eens over te doen!



De eindopmaak......

Jeetje, alweer een week thuis. En nog steeds lichtelijk van slag, eigenlijk.

Laat ik beginnen waar ik geeindigd was. Namelijk in Kuala Lumpur.
Nou, ik kan wel vertellen dat 2 dagen Kuala Lumpur echt véél te kort is. Dat is de shopping hemel! Nu begrijp ik waarom mijn vriendinnetjes bij de KLM hem graag willen hebben, het is er geweldig.
We hebben 2 dagen non stop geshopt. We begonnen in Sungei Wang. Een echt Aziatische Mall met allemaal kleine winkeltjes vol troepjes; en ik hou daar zo van! Toen via Lot10 (een andere Mall) door naar The Pavillion. The Pavillion is een 6 etage tellende Mall van een Arabier met heel veel geld. Het stikt er dus ook van de burka's. Er zitten hele mooie zaken van heel duur tot betaalbaar en is nu prachtig versierd voor de kerst. Hier hebben we Gaby-Lee ontmoet. Heel erg leuk om wederom weer iemand uit Nederland te ontmoeten zo ver weg. We hebben de hele Mall doorgelopen inclusief de foodcourt helemaal beneden waar de lekkerste eettenten zitten. De sushi was er goddelijk.
De laatste avond zijn we naar de Chinese avondmarkt geweest. Heel erg leuk. Al die imitatie spullen! Geweldig. De meisjes hebben het ook hier super gedaan. Na 2 dagen keihard winkelen hoorde ik ze eigenlijk nog niet. We zijn richting hotel gegaan en we hebben heerlijk tapas (ja, ik weet het, beetje vreemd in Maleisie....) gegeten met Gaby-Lee.
De shopping buit was voor mij 3 paar schoenen, 2 kettingen, een armband, een paar oorbellen, 2 tassen en een boel drogisterij produkten. Gil heeft nog beter gescoort dan ik en heeft een 2 broeken, een jas, 2 blouses en een vest gekocht. Anke heeft zich netje gehouden en heeft een handtas, een bijpassende portemonnee, 1 paar schoenen en wat kleine dingetjes gekocht. Ook de meisjes hebben nog wat kleding gekregen......
Maar toen moesten we na een nacht van 3 uur slaap naar de luchthaven. Inmiddels was ook mijn jas verdwenen en de regen kletterde uit de lucht. We hadden dan ook een uur vertraging. Beetje eng voor de aansluiting in Londen, maar nog geen stress. Ben erachter gekomen dat 13 uur vliegen met daglicht hééééél erg lang is. Je vliegt met de tijd mee, dus het blijft licht buiten. We vertrokken om 09.30 uur uit Kuala Lumpur en arriveerde om 15.30 uur in Londen. We waren toen 24 uur wakker. Na het eten zijn we naar onze aansluiten naar Nederland gerent (ja, we waren de tijd vergeten en zaten heerlijk te eten, we miste dus bijna onze vlucht. Ben trots op je mam, dat je zo hard kan rennen!)
Eenmaal in het vliegtuig storten de meisjes in. Niet zo raar.... Wij ook toen we eenmaal thuis waren....

En dan een Jetlag! wat een vreemd fenomeen. Veel te vroeg wakker 's ochtends en om half 10 's avonds niet meer kunnen! Ik heb er gewoon nog last van. En dat weer in het ritme komen.... Noa moest naar school, maar Faya mocht ook voor het eerst naar het schooltje. Zie maar eens op tijd 2 kinderen aangekleed in de auto te krijgen met een jetlag. En dan het drama op school. Noa is zo gemist, dat alle kindjes even aan haar wilde zitten. Dat was een grote schok voor Noa en die riep heel hard; 'Ik wil weer naar huis, neem me mee naar huis, mamma!' Nadat ik mee ben gegaan de klas in en zij haar koala beertje voor de kinderen uit had gedeeld, ging het wel weer. En wist ze nog even te vertellen dat 'in het wild' betekent 'zonder hekje'.
Faya is de stoere van het stel, zij stond ons lachend uit te zwaaien toen we haar voor het eerst op school achte lieten.
Ikzelf heb nog een tot woensdag elke nacht gedroomt over de reis. Zo erg was ik er nog mee bezig en moesten mijn hersens nog dingen verwerken. Inmiddels is iederen weer een beetje gewent. Ik mis mijn nicht Stef wel heel erg. We zijn 2 handen op 1 buik en kunnen het heel erg goed met elkaar vinden. Maar gelukkig weet ik dat ik haar in het nieuwe jaar weer ga zien! (Thanks for everything, Stef! Miss you!)

Nu een week later. Tijd om de balans op te maken. Dat heb ik trouwens al eerder gedaan deze week. Eergister werd ik voor de 4de keer 30. En de avond ervoor word ik altijd een beetje nadenkerig. Ik maak dan vaak de balans op van mijn leven. Waar sta ik in het leven... Ik kwam tot de conclusie dat ik een heel gelukkig mens ben.
Wat een zegen om 2 gezonde kinderen te hebben, een lieve man, een droomreis met hun erbij maar ook met mijn allerliefste moeder erbij. Ik had haar er ook voor geen goud bij willen missen. Een fijn huis, goede baan en de liefste vrienden. Want wat waren de reacties leuk van iedereen! Op mijn blog, op Facebook, sms-jes, noem maar op. Onverstelbaar hoeveel mensen ons gevolgt hebben.

Dus; bedankt allemaal! En door met open armen ontvangen te worden door al die lieve mensen hier in ons kikkerland, is het een stuk minder erg om thuis te komen. Maar als ik morgen weer zo'n reis zou mogen maken, zou ik het gewoon weer doen! ;-)

Liefs Debby

Shop till we drop!

Na een vlucht van ruim 8 uur zijn we in Kuala Lumpur aangekomen. Heel Aziatisch, maar zeker geen Indonesie. Onrustig en rommelig. En een behoorlijk verschil tussen arm en rijk.
Ons appartement ligt midden in shopping walhalla Burkit Bintang met alle grote malls op loop afstand. Ik was nog geen uur in Kuala Lumpur en er lag al een nieuw paar schoenen onderin mijn kinderwagen. En de handtas waar ik over twijfelde ga ik morgen first thing kopen. Pfffh, wat is het hier leuk om te winkelen! Voor morgen hebben we een 'wish-list' en gaan we op aanraden van Gil systematisch te werk. Bovenin de mall beginnen en langzaam afdalen.


De meiden hebben het trouwens weer fantastisch gedaann vandaag. Ze waren lief en gezellig en dat ondanks weinig slaap. Ben weer reuze trots op ze..... Morgen gaan we eindelijk hun prinsessen horloges kopen.
Dus ik MOET nu slapen, je begrijpt dat ik het morgen druk heb!

De mooiste herinneringen zitten in je hoofd

Gister zijn we naar Currumbin Wildlife Sanctuary geweest. Een park waar ze alle Australische dieren hebben en houden. Onze stoere Noa hield een baby Krokodil vast en we zijn natuurlijk met de hele familie op de foto gegaan met Buddha. Een prachtig Koala mannetje!
Na Currumbin zijn we nog even naar het strand van Coolangatta gereden. Coolangatta ligt naast Surfers Paradise en is een leuk en authentiek surfersplaatsje. De meisje werden getrakteerd op McDonalds. Wij hebben nog even afscheid genomen van het strand. De zon (die hier dus in het land onder gaat) ging net onder en het was magisch. De kinderen deden tikkertje met Mat en Stef en Gil en ik namen afscheid van het witte strand met een lange zoen. We keken elkaar diep in de ogen en ik dacht; Ja, de mooiste momenten zitten inderdaad in je hoofd! (oh, mijn God, dit klinkt als een zoet romannetje!)
In de auto terug besefte ik mij hoe gelukkig wij zijn......

Vandaag zou mijn lieve pappa 67 jaar geworden zijn geworden. En wat had ik hem er graag bij gehad, maar ik weet zeker dat hij mee heeft genoten vanaf zijn wolk....
Toen ik vanochtend thuis kwam met een taart en Noa uitlegde dat Opi jarig was, zei ze; Oh, die die in de Hemel ZIT? ;-) Daar zou hij vreselijk om gelachen hebben!
We hebben het gevierd met veel eten, drinken en elkaar. Meer heeft een mens niet nodig (jammer dat je er niet bij was Ted, volgende keer wel! ;-)). We zijn lekker thuis gebleven en ik heb samen met mijn moeder, mijn oom Dick en Noa heerlijk gezwommen. Ook zijn we nog foto's gaan maken van de Flying Foxes (hele grote vleermuizen) langs de weg en werden begroet door 3 grote herten.
Na wat inpakken kwamen Maurits (mijn neef) en Bianca (zijn vriendin) bbq-en. Heel gezellig. Ook kwam er een Possum mamma met haar kindje langs om zaadjes uit het voederbakje te halen. What a perfect way to say goodbye....
Want dat gaan we doen... Morgen om 5 uur gaat de wekker om naar de luchthaven van Coolangatta te vertrekken. GADVERDAMME! Zo geen zin in. Ik zal iedereen, maar vooral mijn nichtje Stef, zo missen. Ze is een goede vreindin van me geworden en we zitten volledig op 1 lijn. Gelukkig komt ze na de feestdagen weer naar Europa. En mijn tante en oom, die zo gastvrij voor ons zijn geweest. Maar ook de mensen die we hier ontmoet hebben. Hailee, Tim en de kinderen, Stephanie, Peter en Dion, Tamara, Kate en zo kan ik nog wel even door.
We komen terug binnen een paar jaar. Australie is prachtig en we hebben pas een speldenknop gezien van dit enorme land.

Nu ga ik slapen. Het is hier nu 22.26 uur en ik heb nog wat in te pakken ook.

Dag, Australie. Tot ziens.

Afscheid nemen bestaat niet....

Arme Noa. 4 jaar en beleefd alles in het maximale. En ze doet het zo goed. Zo heeft ze dus ook een vriendin hier in Brisbane. Het nichtje van Mat, Zara, is haar vriendin. Ze is 6 jaar en heel erg lief. Ze spelen graag met elkaar en communiceren door gebrekkig Engels en gebarentaal. Heel knap. Ze snappen elkaar altijd! We zijn een aantal dagen met Tim, Hailey en hun kinderen opgetrokken, dus de meisjes kennen elkaar inmiddels goed. En vandaag was daar het afscheid.... Ze hield zich goed, maar toch vloeide er een klein traantje over haar wang. Ze verstopte zich achter mij, en wilde niet dat iemand het zag.
Zara en Noa hebben elkaar beloofd 'email-vriendinnen' te worden.

Faya is grote vrienden geworden met Zara's broertje Thomas van 2,5 jaar. Dit afscheid ging makkelijker. Ik heb alleen wel moeten liegen dat we gauw weer gingen.... ;-) Sorry, Faya, ik leg het later wel aan je uit.

En wij zelf... Ach ja, afscheid nemen is nooit heel erg leuk. Hailey, Tim en hun kinderen zijn leuke mensen. Hartelijk, gezellig en gastvrij. Gil zei bij het afscheid tegen Tim dat we terug kwamen. En dat is denk ik ook wat we gaan doen......

Maar ik zal jullie ook even bijpraten over de afgelopen week.
Noosa is heerlijk! Ontzettend leuke badplaats, prachtig gelegen.
Op de heenweg zijn we onderweg gestopt bij de pub van de ECHTE Crocodile Dundee, Ettamogah. Aan de overkant van de pub ligt een strawberriefield waar je zelf aardbeien mag plukken. Erg leuk, en de meiden vonden het geweldig. Je mocht alleen niet in het veld 'proeven', dat was heel lastig met onze Faya. Die zag helemaal rood na 10 minuten plukken. Ach ja, ze is 2 en kan nog niet lezen! Daarna moesten we natuurlijk wel even het verse aardbeienijs hier proeven en ik kan wel zeggen dat dit het beste aardbeienijsje is dat ik ooit gegeten heb!
Eenmaal aangekomen in Noosa hebben we ingecheckt bij The Islander, een soort resortje met een lekker zwembad in het midden. We hebben het appartement bekeken en zijn even aan de wandel gegaan langs het water. Na een lekkere maaltijd bij de Thai, zijn we naar huis gegaan. Lekker slapen.
Woensdag was het tijd voor de Eumundi Markets. Wat onwijs leuk! Een hippie achtige markt met allemaal handwerk en bijzondere produkten. Voor Noa en Faya hebben we 2 te gekke rokjes gekocht. Heel leuk en iets wat je niet zo snel ziet. Heerlijke snacks (de lekkerste calimari ooit!) en uiteraard een bijzonder publiek. Echt een aanrader, mocht je ooit in de buurt zijn ;-)
de middag hebben we in het zwembad doorgebracht. De beste plek volgens mijn 2 waterratjes.... En na het eten, voordat we een lekker ijs gingen halen schreef ik dit in mijn notities:

2 november 2011, Noosa Heads, Queensland, Australië

Ik sta in mijn witte fladderjurkje naast de BBQ bij het zwembad. De rest is al naar het appartement toe en ineens besef ik mij dat ik voorlopig de komende jaren niet meer op 2 november er zo bij zal lopen. Om dat even te verwerken kijk ik bij het verlichte zwembad omhoog naar de halve maan en de sterretjes. Ik zie het ‘steelpannetje’ ondersteboven. Ik ben gewoon echt aan de andere kant van de wereld…… Met mijn mooie gezin en mijn lieve moedertje….. Snel terug naar ons appartement om een wandeling te gaan maken langs het strand en een ijsje te eten. Genieten tot ik erbij neer val dan maar!

Donderdag hebben we de Noosa Headwalk gedaan. Een prachtige wandeling over de punt van Noosa dat op een berg ligt. Aan de ene kant De Grote Oceaan en aan de andere kant de berg. We zijn tot 'Dophin Point gelopen en even van het uitzicht genoten. En zoals de naam al zegt, ook van de dolfijnen die daar voor de kust zwemmen! Als simpele Nederlander is dat echt heel erg bijzonder. Die mooie, elegante dieren die voor je neus boven komen met hun vinnen. Ook de zeeschildpadden lieten zich goed zien voor ons... WAUW....
Hierna zijn we lekker een paar uurtjes naar het witte strand van Noosa gegaan en hebben we een surfplank gehuurd. Lachen, gieren, brullen....Weer een sport waar ik niet goed in ben. De dag werd afgesloten met een duik in het zwembad en een Australische BBQ. Iets wat voor ons vreemd is, namelijk op een openbare plek gebruik maken van een gezamelijke BBQ. Inmiddels waren mijn tante en oom ook aangekomen. Een gezellige boel dus.
Vrijdag zijn we na een koffie op de boulevard (waar we weer een koala spotten, wat een mazzel!) zijn we naar Mooloolaba gereden om naar Underwaterworld te gaan. Underwaterworld is onze Sea Life maar dan veel leuker. Noa en Faya vonden het geweldig en Noa heeft zelfs een kusje gekregen van een Zeehond genaamd Diét. Stoere Noa!
Via Mount Coot-tha (uitkijk over Brisbane) waren we om 21.00 uur thuis. Tijd voor ons mandje dus.

Gister zijn we na een luie ochtend even naar Surfers Paradise geweest om te winkelen en leipen te kijken. Want daar heb je er zat van daar! Oude rotten die denken dat ze 18 zijn, travo's, toeristen en lokale mensen die relaxen. Hier hebben we Stephanie, Dion, Tamara en Kate ontmoet om te gaan eten in het casino. Er is op zaterdag een Sea Food Buffet, dus daar gingen we met 13 personen! In 1 woord LEKKER!!!! Garnalen, kreeft, zalm, alles, alles, alles! Genieten dus!
Hierna zijn Stef, Mat, Gil en ik naar het casino gegaan. Leuke ervaring. Ik heb zelfs $ 10 gewonnen. Het is altijd leuk om een casino in het buitenland te bezoeken en het was erg gezellig.

Vandaag zijn we weer naar South Bank geweest. De meisjes hebben heerlijk gezwommen en daarna zijn we gaan eten bij Hailey en Tim, wat mij weer bij het begin van dit (lange) verhaal brengt.

Nu alleen nog morgen en overmorgen. Dan is het tijd voor het laatste deel van onze reis; Kuala Lumpur. Ook hier hebben we weer een 'afspraak' staan. Gaby-Lee (onze vriendin, die voor de KLM vliegt) is er 2 van de 3 dagen. Dus die gaat ons 'rondleiden' en vertellen waar we het beste kunnen shoppen. Uiteraard heb ik wel al de nodige tips van mijn andere vriendin Patricia (die ook bij de KLM vliegt) gekregen. Het komt erop neer dat we gewoon 2,5 dag ons suf gaan shoppen!

Maar eerst morgen nog. We gaan naar Currumbin. Een dierenpark met Australische dieren. Hier gaan we ook met een Koala knuffelen (Faya; Koala belen knuppelen!). Weer iets bijzonders.

Het houdt maar niet op!

Trick or Treat!

1 van Noa's wensen voor we weg gingen was Halloween vieren. Dus vanavond was het zover. We hadden al 2 piraten jurken gescoord en een halloween emmertje om het snoep in te collecteren. Wat waren ze trots.
En wat was het leuk! Die kinderen helemaal stuiterend van de spanning! We zijn net terug van een rondje Trick or Treating in de wijk. Mat zijn zus Hailee kwam hierheen met 3 van haar 4 kinderen. Noa is heel erg leuk met haar oudste dochter Zara. Ze zijn echt 2 tutten. Haren doen, make-up en lopen de hele dag hand in hand. De taalbarriere is voor kinderen totaal niet belangrijk. Heel leuk!

Afgelopen zaterdag waren we dus bij Hailee en Tim thuis om de verjaardag van kleine Noah te vieren. Mijn meiden hebben de dag van hun leven gehad. Spelen, spelletjes, zwemmen en veel kindjes! En nogmaals, geen probleem met de communicatie, zij snappen elkaar prima......

Zondag was een heerlijke dag! We zijn met een hele club naar Wavebreak Island gevaren met Maurits zijn boot. We hebben ons op een strandje geinstalleerd en met Mau zijn boot zijn we gaan wakeboarden en gaan tuben. Nou....in beide ben ik niet zo goed! Gil daarentegen staat zo op en waveboard weg. Zelfs met 1 hand! Ach, gelukkig heb ik andere kwaliteiten (?). We hebben heel gelachen!
Om 4 uur begon Peter zijn wedstrijd. (Anke was inmiddels naar huis met de kids en wij hebben ons naar Robina Stadium gehaast) Gold Coast United tegen Newcastle Jets, die gewonnen werd met 3-1! Leuk om mee te maken aan de andere kant van de wereld en nog leuker om ze te zien winnen. Ook heel erg leuk om te zien wie Steph haar vriendinnen hier zijn. Leuke meiden allemaal!
Om deze ietswat drukke dag af te sluiten zijn we lekker Thais gaan eten met Steph, Peet, Dion, Steffi en Matt. Heel gezellig en een heel erg leuke tent ook.... Midden in Surfers Paradise.
Sufers Paradise is zo'n plek waar ik wel kan aarden. Hippe clubs, coctailbars en heerlijke winkels vol troep. Heel hip en happening, ik hou ervan!
Tijdens het eten brak de hemel los. Ik heb nog nooit zo'n bliksem gezien als gisteravond. En zoals mijn goede vrienden weten: ik haat onweer, dus ik was blij dat we thuis waren! Maar dit was echt zo'n heerlijke vakantiedag waar ik er nog wel 1000 van wil!
Helaas zit het weer wel een beetje tegen hier.... En heb ik nog maar 8 dagen over hier... (echt niet kicken hoe snel de tijd gaat!)

Vandaag zijn we bij Bradley en Beverley langs geweest. Hij is ooit met mijn tante samen geweest en kwam in mijn jeugd elk jaar naar Nederland. Ik zie hem als een oom. Leuk om bij te kletsen en nog leuker om eindelijk te zien waar zij wonen. Echt Australisch. We hebben 'morning tea' gehad en bij gepraat, en geloof mij, daar houdt Bradley erg van....praten!

Morgen vertrekken we naar Noosa. Noosa ligt ongeveer 200 km noordelijker van Brisbane.
Het is een badplaats met een boulevard en veel gezelligheid. Ook zijn er de Everglades die je kunt bezoeken, wat mij wel wat lijkt.
We verblijven in The Islander aan het strand. Mijn tante en oom gingen er vroeger heen met Stef en Mau. Ik ben dus benieuwd. Er is ook een lekker zwembad bij, dus de meisjes zullen het er leuk hebben.

Ik wil er absoluut niet aan denken, maar hierna hebben we nog maar 4 dagen over. Echt balen! Ik heb het hier heel erg naar mijn zin en denk dat ik hier toch nog eens terug ga komen. Ik snap ook dat veel Nederlanders hierheen komen en blijven. Het is hier, net als bij ons, allemaal goed geregeld. En het heeft alles. Zelfs lekkere melk, die vind ik normaal niet te drinken in het buitenland..... En uiteraard een beter klimaat. (althans, dat zeggen ze ;-) wij moeten het nog krijgen!)

Tot na Noosa!

Mount Tamborine

Das lang geleden! Maar de tijd gaat hier ook zo snel!
Inmiddels is mijn koffer terecht. Dus dat is fijn.


Afgelopen zondag zijn we naar Dreamworld geweest met Stephanie, Peter, Dion, Hailey (zus Matt), Tim (zwager Matt) en hun 4 kinderen Jacob, Zara, Thomas en Noah. Een drukke gezellige boel dus. Dreamworld is een leuk pretpark. Voor jong en voor oud, dus wij hebben het ook leuk gehad. Er is een 'kinderboerderij' waar je de koala's kunt aaien en de kangeroes eten kunt geven. Voor ons dus erg bijzonder! Gaande de dag werd Faya zieker en zieker.
Dus maandag hebben we het rustig aan gedaan en zijn we naar de Wivenhoe Dam geweest. Deze voorziet Brisbane van water in tijden van droogte. Ik had het idee dat we naar een industrieel iets gingen kijken, maar niets is minder waar. Het is een prachtig park! We hebben er een wandeling gemaakt en maakte natuurlijk weer iets heel bijzonders mee. We hebben een wilde koala in de boom zien zitten. En dat is voor Aussies ook heel bijzonder. Koala's laten zich over het algemeen niet zien. Stef, Matt en Lies waren zelf ook verrast. Faya werd daarentegen nog zieker en dinsdag zijn we dus maar naar de arts geweest.
Ze heeft een middenoor ontsteking en bronchitis. Arm schaap. Dus een antibiotica kuur en we moeten volgende week terug naar de dokter, omdat ze in deze toestand niet mag vliegen..... (dat zou wat zijn, zeg!) Maar het gaat al een stuk beter met haar. Ze wordt weer vrolijker en krijgt praatjes. Ze is alleen nog erg moe. Dus rustig aan (hahahahaha, en dat zeg ik!)!


Woensdag zijn we vertrokken naar Mount Tamborine met Stef en Matt. Peter, Stephanie en Dion hebben ons daar ontmoet en we zijn over Gallery Walk gaan wandelen. Dat is een straatje vol leuke winkeltjes. Tamborine Mountain is een gebergte ongeveer 1000 meter hoog. Gehuld in regenwoud. Je kunt er van alles doen maar vooral veel wandelen.
's Middags zijn we naar de gloeiworm grot geweest. Heel erg leuk om te zien, maar ook leerzaam. Er liep een gids mee die vanalles vertelde. Hierna nog een heerlijke kop koffie bij The Polish Place en toen naar ons 'Chalet'. Nou ja, CHALET is een groot woord! Armoe troef! Maarja.... wel gezellig. De volgende ochtend O'Reilly's waar de vogels uit je hand komen eten (mijn schouders liggen open, leuk, hoor...). Hier hebben we een Tree Top Walk gedaan. Heel cool. Je loopt over een hangbrug tussen de boomtoppen. Halverweg kom je een enorme boom tegen waar je in kunt klimmen. Bovenin sta je 30 meter boven de grond! En... Omi en Noa gingen ook gewoon! Heel stoer!
Gister was de laatste dag. En hebben we Natural Bridge bezocht. Een prachtige waterval in een grot. Heel mooi! Eigenlijk weet ik niet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Het is allemaal zo bijzonder....


Australie is vooral natuur en wildlife. Het is een mooi land en ongelofelijk hoe groot! Verder zijn de steden erg modern. Als hier iets oud of vervallen is, dan maken ze gewoon een nieuwe.....
En er is zo veel te doen. En de gedachte dat we over precies 2 weken thuis komen maakt mij een beetje verdrietig! We zijn al zwaar over de helft van onze trip! Maar al die mooie momenten pakt niemand ons meer af!


Vandaag gaan we naar de verjaardag van kleine Noah (neefje van Matt) hij wordt 1 jaar en we mogen op zijn feestje komen. Leuk voor de meiden ook. Lekker spelen, zwemmen en snoepen!
Verder staat er deze week nog wakeboarden an de Goldcoast, Trick or Treat met Halloween en Noosa op het programma.......


Ik heb er zin in......

G'day, mate!

Zo, nu eerst even de eerste indrukken van Australie.
Het is een verschrikkelijk mooi land. Veel wildlife en mooie natuur. En verder heel modern allemaal (doet Amerikaans aan).

We zijn, na 2 dagen bijkomen, gisteren walvissen gaan spotten. Stef en ik hadden niet echt het idee dat dat wat zou worden, het is immers einde seizoen. Maar niets was minder waar. We gingen met een zeewaardige boot vanaf de Gold Coast de open zee op. En daar was de zee best wild. Dat hebben een aantal medepassagiers geweten. Maar gelukkig hebben wij alles binnen weten te houden! We hebben ontzettend veel walvissen gezien! Zelfs een mamma met een baby walvis! Zo gaaf! Echt heel erg machtig om die grote beesten in hun natuurlijke habitat te zien. Toen we wegvoeren werden we gevolgd door een groep dolfijnen.........
Hierna voer het schip naar Stradbroke island. Je moet weten dat er voor de kust van Queensland erg veel kleine eilandjes liggen. Veel worden gebruikt voor recreatie en zijn alleen per boot te bereiken. Veel watersport, wildlife, vissen en idyllische strandjes. Zo ook Stradbroke Island. Na een heerlijke BBQ lunch zijn we op een wit strandje neergestreken en hebben we een beetje in de zon gelegen, gezwommen en kano gevaren.
Hierna gingen we terug naar de haven. Onderweg voerde de crew de zeearenden. Ook weer heel gaaf.

Soms denk je, jeetje, we maken zo veel mee, dat ik soms gewoon denk dat dit niet echt gebeurt.....

Vandaag zijn we naar Brisbane geweest. Echt een hele leuke, moderne stad. Mooie winkels. Ik had wel een horror moment. Ik raakte Faya kwijt. Ze holde het winkelcentrum uit met de mededeling 'ik ga naar pappa' en weg was ze. De menigte in.... Op zaterdagmiddag in een grote stad. Ik ben 5 minuten aan het zoeken geweest en het leek wel een half uur.... Iets wat ik niet meer hoop mee te maken!

Anyway, we zijn over de brug naar South Bank gelopen. Dit is heel cool. Daar is gewoon een 'strand met zwembaden' aangelegd en dat is toegankelijk voor iedereen. Er zijn daar ook bbq plekken publieke te gebruiken en een mooi aangelegd park. Er was vandaag een gezellige markt en live muziek. Deze kant van de Brisbane River is het culturele gedeelte. Hier zijn ook alle musea, die gratis toegang bieden aan iedereen. Allemaal erg goed geregeld dus. En zo is eigenlijk alles hier.

Het enige wat tegen valt zijn de prijzen. Een tros bananen bijvoorbeeld kost $8 (€6). Het leven is hier gemiddeld duurder dan bij ons.

Morgen gaan we gezellig met Peter, Stefanie en Dion naar Dreamworld. Een groot attractie park aan de Goldcoast, dat helemaal geweldig schijnt te zijn. Stef en Matt gaan ook met de zus (Hailey) en zwager (Tim) van Matt, met hun vier kinderen. Ik zeg gezellig!

Dan toch nog effe over mijn koffer. Hij is, schijnbaar, terecht. Ik heb gisteren en vandaag iemand gesproken van Air Asia. Ze zijn heel erg vriendelijk. Ze beloofde mij dat hij vandaag bezorgd zou worden. We spraken af dat ze hem in de achtertuin zouden zetten omdat wij naar Brisbane waren. Eenmaal thuis: STOND HIJ ER NIET! Helemaal bagger. Morgenochtend dus maar bellen.
Inmiddels zijn al mijn nieuwe kleren ook vuil en heb ik het een en ander al weer gewassen. Ik heb gelukkig wel wat, maar je wilt gewoon je EIGEN kleren hebben. To be continued........

Had ik maar......

Ik ben Little Miss Perfect. Dus voor ik weg ging had ik zo goed als overal aan gedacht. Ik had ook bedacht dat het misschien handig zou zijn als we de spullen over verschillende koffers te verdelen. Zodat wanneer er iets kwijt zou raken we toch ergens anders nog andere spullen en kleding hadden. Nee, dacht ik, nu sla ik door!

Nou, je raadt het al... Mijn koffer is zoek! Zo balen. Ik kon wel huilen op het vliegveld van Gold Coast! Al mijn mooie spullen!!! Ik ben niet materialistisch, maar wel erg gehecht aan mijn spullen.
Wij hebben iemand aangeschoten die ons verder ging helpen. Hij noteerde alles en stuurde ons naar de balie van AirAsia. Ik kan niet anders zeggen dat het meisje dat er stond, Sarah, mij enorm goed geholpen heeft. Ze vertelde ook wat ik allemaal bij mijn verzekering moest doorgeven en dat ik waarschijnlijk alles terug krijg wat ik aanschaf. Heel aardig. Ze vertelde dat zolang zij er werkt er nog nooit een koffer echt zoek is geraakt. Als ik geluk heb is hij er vrijdag, als ik pech heb maandag.

Ik ben dus maar aan het shoppen geslagen. Nog niet heel veel, maar in ieder geval het nodige voor vandaag en morgen. En.... Ik ben idd verzekerd, dus ik ga morgen nog even terug naar het winkelcentrum!

Over Australie kan ik nog niet veel zeggen, behalve dat mijn tante en oom prachtig wonen. Een schitterend meer vol Kaketoe's en zwarte zwanen. Het zwembad hebben we ook even uitgeprobeerd, maar is wel erg koud. Het is hier fris voor de tijd van het jaar, namelijk 23 graden. Koud hoor! :-)

De mensen zijn hier wel erg vriendelijk en behulpzaam. Zo stond er een jongen van mijn eigen leeftijd op om de meisjes met mij te laten zitten. Ik kan alleen maar zeggen dat ik ondanks de tegenslag van vandaag, zin heb ik de komende 20 dagen.

Come fly with me…...

Op het moment dat ik deze blog schrijf vliegen we boven Java. We zijn onderweg van Bali naar Kuala Lumpur om over te stappen naar Coolangatta (Goldcoast, Aus).

Het is prachtig in de lucht. Ik hou helemaal niet van vliegen, maar soms maakt het uitzicht een boel goed. Het toestel is niet vol, dus Anke zit met de meisjes op een bank en Gil en ik hebben een bank alleen. Prettig dus. Het geeft tijd om na te denken.

Bali was geweldig. Wat een leuke week hebben we gehad. Druk, maar het was het zo waard. We hebben alles gedaan wat we wilde, behalve massages (ja, ja, ik weet het…. Beetje dom).  Ik ga dan altijd weg met zo’n heimwee achtig gevoel.  Het is inderdaad een spirituele plek. De tempels en de offermandjes op de stoepen maken het zo anders dan de westerse landen waar ik ben geweest. Zelfs anders dan de Moslim landen waar ik ben geweest, hoewel je daar ook in een andere wereld stapt. De mensen zijn vriendelijk en willen het je naar de zin maken. Uiteraard wel voor een fooitje, want veel hebben ze niet daar. Zoals onze gids Yono al zei: Money talks here! En dat is echt waar. Alles voor geld. Het is ook wel triest als je een grietje van een jaar of 8 met haar jongere broertje ziet bedelen. Dat kan mijn moederhart niet zo heel goed handelen. Maar goed, daar vakantie vieren zorgt er al voor dat een aantal gezinnen het goed hebben omdat je voor werkgelegenheid zorgt.

Maar wat hebben we nou ook alweer gedaan de afgelopen dagen….

15 oktober was weer een dagje met Yono. We zijn begonnen met het rijden op olifant Ghandi, Doni en Maria in een olifantenpark. Heel gaaf. Vooral de kinderen (die schijnen nergens bang voor te zijn) vonden het heel erg leuk. Hierna kreeg je een lunch waar je even met een Oerang Oetan  mocht knuffelen. Dat is dus iets dat ik altijd al gewild heb! Zo leuk!!! Ze heette Monica en was 2 maanden jonger dan Faya. Ze vond Faya ook erg interessant, dus pakte haar arm en nam haar mee het restaurant door. Zo grappig!

(we vliegen inmiddels boven de Indische Oceaan….)

Hierna zijn we de auto weer ingegaan en naar de vulkaan Batur gereden. Ook hier betaal je weer om gewoon alleen maar de straat in te rijden om foto’s te nemen, heel bizar.  Maar mooi vergezicht en heel indrukwekkende vulkaan. De laatste uitbarsting was in 2001 en de lava zie je gewoon nog liggen. Hierna zijn we doorgereden naar Tirta Empul, de tempel met het heilige water. En oh , wat een hoop mensen die daar het reinigings ritueel uitvoeren. Ik ben zelf niet gelovig en begrijp geloven dus vaak niet zo goed. Maar dit vond ik wel mooi en ik had zelfs de behoefte om het ook te doen. Dus ik heb mijzelf ‘gereinigd’ met het heilige water uit de bron voor geluk. Hierop zei onze Yono: ‘Is niet nodig, Debby, kijk om je heen, je bent al gelukkig….”

 Daar loop je dan. Op zo’n mooie spirituele plek, gewoon gelukkig te zijn……

Uiteraard moesten we ook langs de Sawahs (rijstvelden). Waar ik het meest schone en mooie toilet van heel Bali heb gevonden, namelijk gewoon tussen de rijst. Volgens Yono zijn dat vitamientjes voor de rijst…. Dus…. Hierna reden we langs een…. Pfffh, turbulentie, heb ik zo’n fucking hekel aan! Nou ja, goed. We reden langs een koffie en cacao plantage waar we koffie van de Civet kat hebben gedronken. Die koffie wordt gemaakt van de uitwerpselen van de Civetkat, omdat deze koffiebonen eet. In Australie betalen mensen 40AUSD voor zo’n kop. Ik begrijp niet waarom, het smaakt naar….. je raadt het al, waar het vandaan komt!

Het was tijd om naar huis te gaan. We zaten nog achter Ubud dus het was nog wel een stukje naar huis. Yono , die altijd plan b en c in zijn hoofd heeft, had al bedacht dat we nog 1 ding gingen doen die dag….. Dus hij sloeg naar links en daar stonden we weer….voor het huis van Ketut Liyer! En deze keer had hij tijd voor Anke en mij.

Het was zo leuk! De man is 98 jaar oud (althans dat zegt hij) en zegt constant hoe blij hij is dat je er bent en hoe mooi je bent. Hij las mijn hand en vertelde mij dat ik een lang leven zal hebben. En dat er maar 2 kinderen zullen komen (das mooi, ik ben dus klaar! Gil daarentegen, gelooft niet in Goeroes!).Hij vertelde mij dat de mijn symbool de Maanbloem is.

Anke gaat opnieuw verliefd worden. Ketut had zelf ook wel interesse maar vertelde dat hij alleen niet meer kan zoenen omdat hij geen tanden meer heeft. Ook heeft hij geen energie voor seks meer!(ik herhaal dit letterlijk!) Hij zat mijn moeder zwaar te versieren! Mijn moeder haar symbool is de Lotusbloem. Hij zei ook dat Anke en ik veel te ongeduldig zijn, iets waar ik hem wel gelijk in moet geven.

Maar het was een enorm leuke ervaring. Zeker gezien het feit dat alles is zoals in de film Eat, Pray, Love. Hij woont heel mooi in een straatje achteraf en heeft een hele mooie tempel achter het huis. De informatie die hij gaf, ach ja, het was gewoon leuk hem te ontmoeten.

Yono zei in de auto: ‘Je maakt je eigen toekomst.’ En zo is het maar net!

Omdat iedereen ziek was die avond (behalve Anke, de meisjes en ik) zijn Anke en ik de volgende dag met de meisjes naar het strand gegaan. Heel erg lekker! Een dagje rustig aan dus.

17 oktober zijn we nog 1 dag met Yono op stap geweest. Eerst naar het strand van Nusa Dua om met een glasbodemboot naar Turtle Island te varen. Leuk! Vooral voor de meisjes.

Toen was het tijd voor nog een high light op mijn to do lijstje, namelijk Tanah Lot. Na een uurtje rijden (en  een heerlijke lunch bij Bali Backery waar ze de lekkerste broodjes en taartje hebben) kwamen we aan in Tanah Lot. Deze prachtige tempel is op een rots in de zee gebouwd. Het ligt aan een ruw stukje kust waar nog meer kleinere tempels gebouwd zijn. Als je nog niet spiritueel bent na zo’n week wordt je het hier wel. Jeetje, wat ontzettend mooi! Het geluid van die golven die op de rotsen slaan, de geur van wierook, de biddende mensen en de uitzichten. In 1 woord geweldig. Ik vond het de mooiste tempel van de hele week.

Uiteraard zitten er omheen allemaal leuke winkeltjes waar je heerlijk af kunt dingen, dus we zijn inmiddels in het bezit van een boel rotzooi!

Toen we wegreden merkte Matt op dat de zon bijna onderging waarop Yono (je weet wel, die van plan b en c) het stuur omgooide en ons naar een plekje 5 minuten van de tempel bracht. Ineens staan we bovenop de rotsen en zien we alleen maar zee, golven en de zon! MAGISCH!

Toen snapte ik Yono! Ik ben inderdaad al gelukkig! Ik stond naar zo’n mooie zonsondergang te kijken met de mensen waar ik van hou! Yono zette er nog een gezellig muziekje bij op van een Balinese artiest die zong; Welcome to my paradise. Yono begon met de meisjes te dansen en het was een uniek moment. Zo een die je nooit meer gaat vergeten.

’s Avonds zijn Gil en ik gezellig samen gaan eten in Seminyak.

Misschien begrijp je nu waarom ik met heimwee terug kijk naar Bali. Maar het is tijd voor een nieuw avontuur, 1 aan de andere kant van de wereld.

(inmiddels in de wolken ergens boven Maleisië)

PS. uiteraard heb je geen internet in een vliegtuig, dus ik post deze tekst nu, terwijl ik op het vliegveld van Kuala Lumpur zit! Love free WiFi!

Waar zal ik eens beginnen....

Dat zijn de woorden waar ik als eerste aan denk!

Gisteren een rustdag ingebouwd. Die op zich al 'bewogen' genoeg was. Want om 11.15 uur plaatselijke tijd was er een aardbeving met een 6,8 op de schaal van Richter. Ik lag in het zwembad met de meisjes. Mijn moeder en Stef kwamen hun huis uit gerend. Heel bizar. Je weet dat het een aardbeving is en toch denk je dat het niet echt gebeurd op dat moment. Het huis stond letterlijk te shaken!
De mannen waren op zee en dat baarde mij zorgen... Maar achteraf hebben zij er niets van meegekregen.
Rond 14.15 uur was er nog een na shock. Nu weet je wel wat er gebeurd en ren je gelijk naar buiten. Deze duurde trouwens niet heel lang. De Balinesen zeggen dat dit de ergste beving was van de laatste tijd.
Ach, dat moet je ook een keer mee hebben gemaakt..... Toch?

Vandaag zijn we voor het eerst met onze gids Yono op stap geweest. En wat een dag was het!
We begonnen op de lokale markt in Denpasar. Erg leuk en druk, maar stinken......

Daarna naar het Nationale Monument van Denpasar. Heel erg mooi. Wat zijn ze hier goed in dingen mooi vervaardigen. Al die budha's en goden. Erg mooi en indrukwekkend.

En toen was het tijd voor mijn lang gekoesterde meisjes droom! We gingen met een dolfijn zwemmen. En wat was het té gek. We gingen naar een groot bassin op zee. De dolfijnen zitten daar in hun privé bassin en doen allemaal 2 groepjes van ongeveer 6 mensen. Ze gaan 1 keer per week de zee in, en komen vervolgens aan het einde van de dag gewoon terug..... Dat vond ik al knap.
Er hing een platvorm in het bassin en daar gingen we op staan. Vida, de dolfijn, heeft toen al zijn trucjes aan ons laten zien. Uiteraard met kusjes, dansjes, bal halen en noem maar op..... Helaas zijn mijn foto's te groot om op mijn blog te plaatsen, maar daar vind ik nog wel wat op. De meisjes vonden het ook heel erg gaaf, maar ook heel erg eng. Toch waren ze blij dat ze het gedaan hebben.
Een once in a lifetime ervaring.........

Als je dan toch onder de indruk bent, dan maar door naar het apenbos in Ubud. Erg leuk! Hele ondeugende beestjes, die overal in en aan zitten. Bij binnenkomst werden meteen de ijsjes die de meisjes hadden gejat. Té grappig! Een mooi bos ook, hoge bomen met onwijze wortelen. Indrukwekkend en een beetje eng bijna...

We vonden het wel weer genoeg indrukken voor 1 dag en gingen richting huis. In de auto begonnen we over Ketut (de Guru uit het boek en de film; Eat, Pray, Love) die in Ubud woont. Onze gids Yono was er 10 dagen geleden nog omdat Ketut nu heel erg populair is. En zei ons zijn huis te laten zien. En..... Daar stond hij! De grote (kleine) Ketut. We zijn uitgestapt om hem te groeten. En hij is gewoon net als op tv. Hij hield onze handen vast en zei dat we mooi waren (mijn moeder, Stef en ik). Hij wilde wel onze handen lezen maar niet op dat moment (het was 6 uur 's avonds). Maar we mogen zondag terug komen!!!!! Helemaal leuk! Het is werkelijk net als in de film! Zo'n ervaring......

Na ja, alles wat ik nu vertel valt uiteraard in het niets bij het bovenstaande, maar hierna zijn we gaan eten bij een Wahrung langs de weg. Heerlijke saté Kambing!
Bij thuiskomst een late duik (het was inmiddels 21.00 uur) in ons zwembad en nog wat chillen.

Morgen weer verder op pad met Yono. Te beginnen met Ubud en Tirta Empul. Ook weer erg veel zin in.
Yono is geweldig. Hij brengt ons overal en wijzigt het plan indien nodig. Hij is gezellig en spreekt Nederlands en Engels. Hij is lekker brutaal waardoor we dus in situaties terecht komen zoals bij Ketut. Heel gaaf dus allemaal.

Nu MOET ik gaan slapen. Over 8,5 uur staat Yono weer voor onze villa......

Weer zo'n geweldige dag voor de boeg.....

Welcome to Paradise....

We zijn er!!! Na een lange, lange reis.... Dat dan wel.....

Afgelopen zondag eerst naar Londen. Dat ging uiteraard prima. We ontdekte dat onze Faya later piloot of stewardess wilt worden. Ze vond de vlucht ge-wel-dig! Tijdens het landen riep ze lachend: 'We gaan bijna vallen!' En na het landen riep ze heel hard; "Nog een keer, nog een keer, nog een keer!" We moesten haar uitleggen dat we het de volgende dag weer gingen doen. Noa zei onderweg dat we héééél hoog zaten en dat we in de ruimte waren. Dat wist zij wel, want dat had ze gezien bij de Umizoomies... (een tekenfilm!)

De Lodge waar we verbleven was uhm........ Nou ja, laat ik zeggen; lekker dicht bij de luchthaven!

Dus maandag was het eindelijk zover. We gingen echt!
De vlucht was niet helemaal vol en Gil en Faya kregen een hele bank en Noa en ik ook. Het ging voorspoedig en de meisjes sliepen de hele nacht. Wij daarintegen...... NIET! En geloof me, 13 uur in een vliegtuig is FUCKING lang.
Eenmaal in Kuala Lumpur moesten we 3 uur wachten voor vertrek. Dat was zo om. Ineens ben je in een andere wereld. Wij zijn nog nooit in Azié geweest, dus dit was geweldig. De mensen, de luchten, het ETEN (heerlijk dim sum 's ochtends vroeg) en.... de toiletten! Allemachtig wat goor. Maar verder was ik eigenlijk al meteen dol op Azié.

Drie uur verder dacht ik even een fractie van een seconde dat ik dood zou gaan voor ik op Bali geweest was, want de landing was vreselijk. Voor diegene die op Bali geweest zijn is dit bekent, maar de aanvliegroute is over zee. Dat is al eng genoeg.... Maar deze landing was daar nog eens bovenop. Ik zat aan het raam en de vleugel aan onze kant ging net niet tegen de grond aan! Waarna de piloot vervolgens vol in de remmen moest om op tijd stil te staan. Hierna gingen mensen klappen en lachen. Iedereen had door dat dit niet heel erg goed ging.... Maar goed, ik leef en ben in het Paradijs terecht gekomen!

Ik hou van Bali! Nu al!

Yono, onze Nederlands sprekende taxi chauffeur is ons komen halen. Hij is heel erg aardig en gezellig. Hij heeft ons naar onze villa gebracht.... Daar vielen we allemaal effe stil. We werden verwelkomt in pure luxe!
Ons terrein is ongeveer 100 x 100 meter met daarop 2 Balinese huizen (Waarvan 1 met twee aparte ingangen) met in het midden een privé zwembad. Onze badkamers (uiteraard ook 3) zijn half open met 2 seperate doushes. De tuin is mooi aangelegd vol Indonesische planten.... Nou ja, ik kan het wel proberen uit te leggen, maar ik zal binnenkort foto's posten. Het is hier prachtig. We komen totaal tot onszelf.
Diezelfde avond gaan we nog even eten in een restaurant langs de weg hier. Faya staat na 5 minuten al op en gaat in haar wagen zitten. 1 minuut later sliep  ze.

Na ons ontbijt (dat voor ons klaar wordt gemaakt in de villa!) en een lange duik in ons zwembad zijn we de buurt gaan verkennen. We kwamen er achter dat dat niet handig is als je niet weet waar je heen loopt en na een 30 minuten lopen hebben we de eerste de beste taxi gepakt en die heeft ons naar het strand gebracht.
Wederom heerlijk! Lekker gegeten, kennis gemaakt met de verkooptechniek van de Balinesen en een lange wandeling langs het strand.
En als afsluiter vandaag: Sushi!

Morgen gaan Matt en Gilbert op Fishing Trip. Wij blijven bij de villa en gaan daarna lekker naar het strand. Een beetje chillen met mijn meiden.
Het is heel erg vermoeiend voor hun en ze houden zich heel erg goed. Ik ben zo trots op ze!
Vrijdag en zaterdag staan er 2 dagen vol excursies met Yono op het programma. We gaan onder andere naar de markt, Nikmat eten, met dolfijnen zwemmen, Ubud, olifanten rijden en Oerang Oetangs kijken en langs het apenbos....... Dus een dagje rust morgen kan geen kwaad!

Countdown has started!

Nog 10 dagen te gaan! Countdown has started!

Mijn laatste blogje was ruim een maand geleden, dus het wordt weer tijd voor een update.
De voorbereidingen zijn in volle gang. En ja, mijn koffer ligt al open in de kastenkamer boven. (Ik weet het, Little Miss Perfect.... Ik kan er niets aan doen!)

Ook heb ik de afgelopen maanden veel informatie vergaard. Reistips, handige kledingtips en uiteraard gezondheidstips.
We hebben allemaal DKP en Hepatitis A gekregen. Dit uiteraard tegen groot protest van de meisjes. Ik dacht dat ik het Noa goed had uitgelegd, maar helaas was het toch een groot tranendal.

Maarja, better save than sorry, zeg maar!

De reistips zuig ik ook gretig op. Een aantal lieve vrienden die al op Bali en in Kuala Lumpur zijn geweest vertellen graag hun ervaringen. Ik moet zeggen, ik kan er veel mee. Ik ben nu alles aan het opschrijven wat mij leuk lijkt en we zullen zien wat we ervan kunnen gaan doen. (Thanks, lieve Patricia, Mikie & Nordin! Maar ook collega's Ritchie en Jeff.)
Zo hoorde ik van collega Jeff dat je op Bali met dolfijnen kan zwemmen. Een lang gekosterde wens! Dus mailen! Blijkt dat de organisatie die dat doet maanden van te voren vol zit. Toch waren we op tijd! Dus 14 oktober om 12.30 uur worden we opgepikt om met dolfijnen te gaan zwemmen. Echt zo cool! (En ja, Omi ook! Stoer wijf, die moeder van mij!)

Via een vriend van Gilbert hebben we inmiddels ook een taxichauffeur op Bali die 85% Nederlands spreekt. Ik heb contact met hem gehad en dat was erg prettig.








Ook heeft Dick (mijn oom en Stef haar vader) de Groupon voucher alvast voor ons verzilverd. Wat betekend dat we 21 oktober walvissen gaan spotten en 26 en 27 oktober naar Mount Tamborine gaan. Dit is een berg die gehuld is in regenwoud. Iets wat een simpele Europeaan ook erg aanspreekt. Hier hebben we 2 chalets gehuurd. Het schijnt een gezellig dorpje te zijn met allerlei leuke winkeltje en lekker eten..... (ik hou er zo van!)
Wat ook onwijs cool is op Mount Tamborine is dat je er een Skywalk kunt maken. Je loopt dan over een grote brug bovenin de boomtoppen. Ook weer te gek, natuurlijk!

Onze vrienden Stefanie & Peter zijn afgelopen mei voor een jaar verhuisd naar de Goldcoast. Ook met hen hebben we een date staan om naar MovieParc te gaan. Voor Noa en Faya erg leuk omdat ze dan vriendje Dion (zoon van Stef en Peet) weer zien. Dus dat is gezellig voor hun en voor ons.

In Kuala Lumpur ben ik nu bezig om op voorhand kaarten te krijgen tot The Skybridge die tussen de Petronas Twin Towers op 41 ste verdieping hangt. (Bedankt voor de tip, Nordin)
Ook heb ik de shop en eet tips even allemaal opgeschreven die ik van Patricia kreeg. Zij werkt bij de KLM en komt graag in Kuala Lumpur.

IK WIL WEG!!!!!!!!!!!!

Aanstaande zondag komt Steffie nog een paar dagen naar Nederland en gaan we lekker nog een dagje samen shoppen. En uiteraard de hele dag over de komende trip kletsen.

En daarna? Daarna vertrekken we!

Vakantie = Geen stress

Vakantie moet rustgevend zijn, en vooral géén stress opleveren. Diegene die mij goed kennen liggen nu in een deuk. Ik stress over bijna alles, ik laat het alleen niet merken!
Maar om dus geen stress te hebben, hebben we na wat navraag bij vrienden en in goed overleg met Stef en Matt besloten om 1 dag eerder naar Londen te vliegen. Dus; weer een dag eerder weg!
We vliegen vanaf Eindhoven en slapen in een hotelletje in de buurt van Stansted.

Stansted Lodge Ltd
3,6 kilometer van Stansted Airport









Hier komen we hopelijk om een uurtje of 9 's avonds aan, kunnen we relaxed slapen en de volgende ochtend rustig ontbijten en weer richting Stansted vertrekken. Heel erg fijn.

Op Stardeal stond afgelopen week ook weer een leuke aanbieding voor The Goldcoast. Mount Tamborine! Huh? Ja, er schijnen dus ook aan de Goldcoast bergen te zijn, net landinwaarts. Deze bergen zijn gehuld in het regenwoud. Ik stuurde Stef een berichtje met de vraag wat het was.... En ik kreeg terug: 'Booked!' 

Dus wij hebben 2 chalets gehuurd voor 3 dagen. Het schijnt een heel leuk en gezellig plaatsje te zijn, midden in het regenwoud. Er is van alles te zien en te doen, bijvoorbeeld een Rainforest Skywalk over bruggen door het woud! Geweldig! Thanks, Steffie! ;-)

The Rainforest Skywalk

Mijn oom Dick, de vader van mijn nichtje Stef die met ons mee reist, heeft de Walvistocht en Mount Tamborine ook al vastgelegd. Lekker gevoel... Het wordt nu een beetje echt....

Tot slot hebben Gil en ik gisteren onze vaccinaties gehaald. Recht Hepatitis A en links DKP.

Viel reuze mee (ben bang voor naalden...).

Volgens de huisarts was het voor de meisjes niet nodig, volgens de GGD wel. We hebben er voor gekozen om het wel te doen en zij worden as vrijdag gevaccineerd.

Ik heb Noa goed ingelicht over de prik (zij krijgen alleen Hepatits A) en zij verteld nu aan iedereen dat zij 'gefaksieneert' moet worden omdat ze naar Bali, Austalie en Kewala Loempoer gaat. Als diegene aan wie zij het verteld haar dan verbaasd aankijkt, gaat ze van leer; 'Ik ga een koala vasthouden en met de dolfijnen zwemmen. Op Bali hebben ze geen speelgoed, dus ik neem oud speelgoed mee en geef het weg. In Kewala Loempoer ga ik een prinsessen horloge kopen, met een lampje erin, en daar ben ik nu voor aan het sparen. Wil je mijn rapport zien?'

Jemig, zelfs de voorbereidingen zijn leuk!

Bukit Bintang it is....

Als je naar plekken op de wereld gaat waar je nog nooit geweest bent, moet je vertrouwen op de mensen om je heen die er wel al geweest zijn. Gelukkig heb ik een heleboel lieve mensen om mij heen en zijn daar ook nog een aantal van hen naar Kuala Lumpur geweest. Dus ik kwam er al gauw achter dat de wijk Bukit Bintang erg leuk is en centraal gelegen is. In de buurt van de Night Market, China town en (misschien nog wel het belangrijkste) 2 grote shoppingmalls!
Na een, uiteraard weer veels te lange zoektocht (twijfelkont is my middle name...), heb ik een geschikt hotel gevonden waar we samen met Anke en de kinderen in 1 appartement kunnen verblijven.

Het is veelal hoogbouw in Kuala Lumpur, dus mooi aan de buitenkant is het niet. Hotel Somerset Seri Bukit Ceylon it is!
Uiteraard wel met een zwembadje op het dak, leuk voor de meisjes.




Dus hier kunnen jullie ons vinden van 9 tot en met 12 november!



Nu, precies 9 weken voor vertrek, rest eigenlijk nog de laatste stap. Namelijk tickets van Amsterdam naar Londen en terug. Heel erg lastig. Ik heb nog nooit 'overgestapt' op een luchthaven dus heb geen idee hoe lang je nodig hebt om van het ene toestel naar het andere toestel te komen. De grootste stress die dat met zich mee brengt is dat we de vlucht naar Bali gaan missen. MIJN ERGSTE NACHTMERRIE!

Dus mijn missie is om daar deze week achter te komen, en de tickets te boeken.

Dus, fingers crossed deze week.

Werken, werken en nog eens werken....

Uiteraard moet je er iets voor over hebben om 5 weken op vakantie te kunnen. Ik ben dus vooruit aan het werken. Wij kunnen bij het Casino ons eigen rooster maken en kunnen dus extra werken om zo aan meer uren te komen. Dat is wat ik nu aan het doen ben. En in de maand Juli vond ik het niet zo erg, het regende toch altijd, dus ging ik vrolijk verder. Maar augustus begint heel mooi....
Het is heel lastig om dan tegen jezelf te blijven zeggen, maar ik doe het voor een goed doel.
IK GA 5 WEKEN OP DROOMREIS! Dus nu, effe door bikkelen!

Het aftellen is begonnen.....

Nog op de kop af 12 weken! Nog 84 dagen! En zo'n zin!


Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Onze Big Trip.


Het begon allemaal toen Stef & Mat hier sliepen afgelopen kerst. Zij vertelden ons dat het best goed te doen is om naar Australië te reizen. En zoals jullie misschien weten, als dat in mijn kop zit, zit het niet in mijn kont en ben ik op zoek gegaan.
Tussenstop, geen tussenstop, waar tussenstop, hoe lang, welke airline. En ga zo nog maar even door. En niet te vergeten, we reizen met 2 kleine kinderen. Mijn lieve, kleine prinsesjes Noa en Faya.


Mijn moeder had al aangegeven graag mee te willen en ook Stef & Mat wilden wel 'thuis' vakantie vieren aangezien zij nu tijdelijk in Engeland wonen. Dus daar gingen we.

Uiteindelijk is het gelukt om op 10 oktober as 7 tickets (naast elkaar!) van Londen naar Bali te boeken met een overstap op Kuala Lumpur te boeken. Hier blijven we 7 nachten in onze prachtige Villa Aya in Seminyak.

Op 18 oktober vliegen we van Bali, via Kuala Lumpur door naar Brisbane, Australië. Hier blijven we 21 dagen. Om vervolgens op 9 november terug te vliegen van Brisbane naar Kuala Lumpur waar we ook nog 3 nachten gaan blijven. Hier heb ik trouwens nog geen accomodatie. Daar maak ik mij ook nog niet druk om, er is zat en we zijn dan met 2 volwassenen minder omdat Stef en Mat langer in Brisbane gaan blijven.

Dus zie hier, mijn droomreis!


Je moet begrijpen dat een deel van mijn familie, aan vaders en aan moeders kant, in Australië woont. Al zolang ik leef . (jaja, nakomertje) Ik kon mij alleen een voorstelling maken van hoe het 'daar' is, in mijn hoofd. Al die jaren kwamen de Aussies wel hierheen maar gingen wij nooit daarheen. Veels te duur!


Tegenwoordig is het nog steeds duur. Zeker met een gezin. Maar.... Nu kan het. Noa is nog geen 5 en heeft dus nog geen leerplicht, wij zijn nu nog jong en Anke heeft nu de kans om toch naar de familie te gaan en hoeft niet alleen naar de andere kant van de wereld te reizen.


Ik hoor wel vaak, van mensen aan wie ik het vertel; 'Jeetje, waar begin je aan met 2 kleintjes!'of  'Dat je dat durft?!' en 'Faya zal het zich niet herinneren later!'
Zelf zie ik het zo niet. Het is juist heel mooi dat wij dit met hen mogen mee maken en ik zal ze proberen zo veel mogelijk mee te geven voor te toekomst tijdens onze reis. Zo vroeg Noa van de week;"'Mam, komt Sinterklaas ook in Bali?'' Ik; ''Nee, schat, dat is te ver weg voor hem, de kindjes hebben daar veel minder speelgoed dan jij..... '' Waarop het ons samen een goed idee leek om wat speelgoed waar de meisjes niet meer mee spelen mee te nemen en daar weg te geven. Een wijze levensles voor een 4 jarige, denk ik. Ook wil ze steeds in haar kinder-atlas Australië en Bali aanwijzen.
Uit ervaring weet ik dat als je maar vaak genoeg foto's kijkt, ook 2 jarige Faya zich dingen zal herinneren. En dan komen we dus eigenlijk uit bij de reden waarom ik ben gaan bloggen.
Op deze manier hou ik een dagboek bij voor Noa en Faya.


Het leek mij een mooi moment, precies 12 weken voor vertrek.
Om de voorpret vandaag helemaal compleet te maken, heeft Stef alvast bij Stardeal (Australische Groupon) al ons eerste uitstapje geboekt, namelijk een boottocht om Walvissen te gaan spotten!

Had ik al gezegd dat ik er zo'n zin in heb? ;-)